kapitulacja — ż I, DCMs. kapitulacjacji; lm D. kapitulacjacji (kapitulacjacyj) «poddanie się nieprzyjacielowi, zaprzestanie walki, układ dotyczący warunków poddania się» Warunki kapitulacji. Akt (bezwarunkowej) kapitulacji. Podpisać kapitulację. przen.… … Słownik języka polskiego
капитуляция — начиная с Петра I; см. Смирнов 133. Через польск. kapitulacja из лат. capitulātiō решение по международному праву – от capitulum; см. Христиани 26; Клюге Гётце 283 … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
капитуляция — Заимств. в Петровскую эпоху из польск. яз., где kapitulacja < лат. capitulatio «капитуляция, пакт» суф. производного от capitullum «статья закона» … Этимологический словарь русского языка
zgniły — kompromis «ugoda będąca w zasadzie kapitulacją jednej ze stron, która musi sprzeniewierzyć się wyznawanym dotąd zasadom»: Trzeba chodzić na kompromisy, czasami robi się coś wbrew pewnym grupom. Ale nigdy nie należy chodzić na zgniły kompromis. –… … Słownik frazeologiczny
bezwarunkowy — «nie ograniczony żadnymi warunkami; zupełny, całkowity, bezwzględny» Bezwarunkowa kapitulacja. Bezwarunkowe posłuszeństwo. ∆ biol. Odruch bezwarunkowy «reakcja wrodzona występująca automatycznie przy pobudzeniu odpowiednich receptorów (np.… … Słownik języka polskiego
kapitulacyjny — przym. od kapitulacja Akt, układ kapitulacyjny. Rokowania, pertraktacje kapitulacyjne … Słownik języka polskiego
bezwarunkowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} odznaczający się brakiem jakichkolwiek warunków, zastrzeżeń; bezwzględny, całkowity, absolutny : {{/stl 7}}{{stl 10}}żądać bezwarunkowego wykonania rozkazu, polecenia. Bezwarunkowa… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
